Mailen over de Tour #2

Hola Poncke!

Heb je vanochtend de column van Bert Wagendorp in de Volkskrant gelezen over de Tour als een klassiek drama? “Een drame à l’improviste, waarvan het verloop door toeval, onvoorspelbaarheden, onverwachte invallen en weer en wind wordt bepaald. Alle acteurs hebben een ander scenario in hun hoofd en uit die chaos van beoogde verhaallijnen ontstaat, zonder noemenswaardige regie, le tragi-comédie du Tour.”

Exact. Daarom is de Tour ook zo geschikt voor wat ik maar noem de marathonkijkers: mensen die in één ruk een serie op dvd uitkijken omdat ze niet meer kunnen of willen ontsnappen uit de dramatische arena waar ze ingezogen zijn. Het is een heerlijke verslaving.

We zijn vertrokken voor drie weken non stop Tour kijken. Wat een feest. Ik moest gisteren een traantje wegpinken bij de tune van Vive le vélo! Sentimenteel gedoe, maar wel recht uit het hart. En vandaag hebben we de eerste 6,4 kilometer afgelegd: Luik-Parijs 3497 km.

Volgens José De Cauwer durven de Nederlanders niet meer te winnen. Terwijl we toch met 18 man in de Tour zijn. Ik geloof in Poels, Westra en Hoogerland, terwijl iedereen het heeft over Gesink, Mollema en Kruijswijk. Daarom! We hebben prachtige renners in deze Tour. Maar niet voor de proloog. Chavanel in zijn eeuwige Franse driekleur deed het uitstekend. (Wint die man elke jaar het Franse kampioenschap?) Maar de echte kanonnen moesten toen nog komen. En toen reed Tony Martin lek! Vijf minuten onderweg en poef, weg droom. Wiggins reed een mindere tussentijd maar maakte het in het tweede deel goed. En toen kwam Fabian.

Deze Tour opnieuw geen bonificaties. Ik vind dat jammer, het maakt de aankomsten toch net iets spannender als er extra seconden te verdienen zijn.

Morgen om 14.10 uur gaan we verder, zowel op Sporza als bij de NOS.
Hup!
M

Ha die Mies!

Jij pinkte een traantje weg bij de tune van Vive le Vélo, ik geeft toe dat ik net even moest slikken bij Cancellara in het geel. Maarten en Herbert riepen wel steeds dat hij favoriet was, maar na alle ellende dit seizoen – die dramatische Ronde van Vlaanderen – was ik er toch niet gerust op. Acht jaar na dato weer in het geel in Luik, prachtig. En wat moet het een opluchting zijn voor Radioshack, het team waar echt alles fout gaat dit jaar.

Maar hét hoogtepunt van vandaag moet de acrobatiek van Peter Sagan zijn. Echt ieder ander was onderuit gegaan, wat een kerel is dat. Heb je die foto gezien? Auw! Ik ben heel benieuwd naar morgen, hij is extra gebrand op wraak natuurlijk. Let op hem morgen bij de finish in Seraing!

Had jij dat nou ook vanmiddag, dat het allemaal nog een beetje onwerkelijk was? Ik keek naar de tv en zag wielrennen, maar het begint nu pas tot me door te dringen dat het de Tour is. DE TOUR! Nog drie weken heerlijkheid. Wat je zegt, nog 3497 km tot Parijs. En zoals Maarten Ducrot altijd roept: ‘We gaan het meemaken!’ Wiggins? Evans? Wiggins? Evans? In ieder geval viel de witte trui van vorig jaar, Rolland, enorm tegen. Ook Sammy Sanchez bakte er weinig van. Leipheimer idem. Maar let op Froome hè? Maar negen seconden achter zijn kopman Wiggins. Hou die man in de gaten.

O, en die De Cauwer van jou? Die wil ik nog wel eens horen als Vanendert, Van den Broeck en Gilbert er niets van bakken dit jaar. Ik ben mijn Bauke Mollema-sjaal al aan het breien. Hup Groningen!
Leve de Tour!
Ponckster

Dit bericht verscheen eerder op sport.dejaap.nl.

Telex uit Texas #1

Het is Koers! krijgt recentelijk berichtjes uit Texas. Met het verzoek of we de inhoud daarvan aan onze lezers willen doorgeven. Dat doen we natuurlijk graag, al was het maar omdat de afzender nogal klaagt dat hij het ook niet makkelijk heeft tegenwoordig. En dat leek ons nog zacht uitgedrukt. Vandaar, elke dag Telex uit Texas, voor u vertaald door @Ponckster.

In mijn tijd was het makkelijk hè, die vraag beantwoorden. Wie wint de Tour? Fluitje van een cent, haha! Met die jongens van tegenwoordig weet je het niet. Wiggo? Die deed ik in 2009 nog in het pak met Frändy. Geparkeerd stond ‘ie. Tuurlijk, hij is beter nu, maar geloof me, die krijgt zeker één slechte dag. En dan heb ik het niet over z’n haar. En Cadel? Eén keer de Tour winnen kan iedereen, zelfs dat puddingbroodje van een Ullrich. Maar, eerlijk is eerlijk, laf is Evans niet meer. Ik geef hem wel een kans. Als er maar niemand op z’n hondje gaat staan.

Schleck Sr? Die Belokied zich wel weer ergens de Tour uit. Kan ‘ie rustig met Andy gaan vissen, of wat het ook is dat die dames samen doen. Nibali? Hm. Hij heeft er wel de leeftijd voor. En hij kan dalen. Ik hoorde dat Basso voor hem gaat knechten. Ach ja, Basso. Die speelt ook weinig meer klaar tegenwoordig. Dat krijg je al je gaat bekennen als je nog niet eens bent betrapt. Sufferd.

Ik moet het natuurlijk ook over die Gesink van jullie hebben hè? Hij is goed, maar hij mist iets. Hij is geen Baas. Het peloton heeft sowieso een Baas nodig verdomme. Een Patron. En dan niet die Zwitserse koersstilleggende ijdeltuit. ‘Respect en sportiviteit’ noemde hij het toch, in 2010? Niks ervan, een telefoontje tussen Riis en Johan was het. Vergeet het maar, jouw tijd is geweest. Ouwe babbelkont. Twee woorden: Tony Martin.

Goed, wie maakt er nog meer kans? Sammy Sanchez? VDB2? Top vijf, meer niet. De ouwetjes, Levi en Horner? Yeah right. Denis Menchov? No. En inderdaad, dat ‘schone’ team van die @#*! [gecensureerd, red.] van een Vaughters noem ik niet eens.

Enfin, ik zet m’n geld maar op Evans en Wiggins. Tenminste, als ik nog wat over heb straks na dat akkefietje met die kwakbollen van USADA. Of ik nog naar de Tour kom vragen mensen. Beter van niet. Mijn awesomeness zou maar afleiden.

Jongens, bedankt voor het luisteren naar een wijze oude man, jullie horen van me!

Mailen over de Tour #1

Ha die Mies!

Nog één nachtje slapen! Ik ren hysterisch heen en weer tussen m’n laptop – met m’n Tourpooltjes schuiven – en de voorraadkast. Heb jij alles al ingeslagen? Genoeg koffie, thee en rookwaren? Ik twijfel nog over rode of witte wijn. En voor bij De Mart vanaf zaterdag natuurlijk kaas. Een Avondetappe zonder wijn en kaasjes is als een tijdrit zonder Zwitser.

Proloog in Luik morgen. Het lijkt altijd een kleinigheid, die paar kilometer tijdrijden, maar de winnaar rijdt straks mooi wel in het geel. En misschien wel een paar dagen ook, want veel tijdverschil wordt er niet gemaakt in die eerste week. Wiggins? Evans? Sagan misschien wel? Of toch Tony Martin? Je weet dat ik het liefst de ouwe Faab zie winnen, maar ik zie het somber in. Al zal hij flink gemotiveerd zijn, hij won in Luik tenslotte z’n eerste geel in 2004. Nou ja, een mens kan dromen. Ik kan trouwens niet wachten tot het moment dat Herbert Dijkstra zaterdag de wegenkaarten erbij pakt. Zelfs bij zo’n kort ritje is het tenslotte van het grootste belang te weten op welke provinciale weg de renners zich bevinden. Met de kaart op schoot de Tour kijken, kom daar maar eens om bij die Belgen van jou!

Wie ik ga aanmoedigen de komende drie weken? Keedol natuurlijk, mijn Australische held. ‘Van wieltjesplakker tot winnaar’, ik heb de titel van z’n biografie al klaar. Hoe ga jij je trouwens redden zonder Contador? Ik zal hem en Andy Schleck missen in de bergetappes, maar ik ben blij dat we van dat suffe ‘pistolero’-gebaartje verlost zijn zeg.

O, vergeet niet dat De Belg vanavond al met Vive le vélo begint hè?

Leve de Tour!
Ponckster

 

Hola Poncke!

Hevige Tourkoorts hier. Symptomen: verhoogde bloeddruk, staren, zuchten, dwangmatig op de klok kijken, boodschappen doen en de helft vergeten te kopen, nog een keer boodschappen doen, tamelijk zinloos allemaal. Apathie en euforie wisselen elkaar razendsnel af. Rillingen, huiveren, kippenvel, geen eetlust wel dorst. Dat werk.
Ik vind het uiteraard een Grote Schande dat Contador niet mee mag doen want hij is de beste van allemaal. En dat Andy Schleck niet meedoet is tragisch maar het is wel beter zo. Hij en Contador zijn de grote rivalen van deze generatie voor het geel op de Champs-Elysées. Punt. Uit.

Ik ben bij gebrek aan El Pistolero voor Wiggins. Ik heb sowieso een zwak voor Britten maar hij was zo overtuigend in de Dauphiné dat ik al mijn euro’s op hem zet. En als hij Evans uit het geel kan houden ben ik helemaal tevreden. Keedol die altijd scheef op zijn fiets zit te loeren naar het achterwiel van de renner die voor hem rijdt. Prima, maar daar hou ik niet van. Ik hou van renners met talent. Jongens die schijnbaar zonder moeite op de zwaarste beklimmingen omhoog vliegen – met groot of klein verzet, maakt mij niet uit. Ik hou van aanvallers, uitdagers, grinta, maar wel graag met elegantie ongeacht het lijden en de pijn. Mooi sterven is ook een kunst.

O, wat is de Tour toch prachtig. Hoofse sadomasochistische liefde voor gevorderden. En dat allemaal voor ons, de kijkers. Heerlijk hoor. Sporza begint morgen al om 14.30 uur, de NOS 10 minuten later.

Hup!
M

 

Dit bericht verscheen eerder op sport.dejaap.nl.

Voorpret!

Top 5 memorabele Tourmomenten

Het is Koers heeft in het kader van de onvermijdelijke voorpret een serie ‘Memorabele Tourmomenten’ van haar auteurs. Ook ik leverde een lijstje in:

Ik heb een slecht geheugen. Zonder Wikipedia en YouTube ben ik nergens. Dat maakt het voor mij eenvoudig een lijstje als dit in te leveren: als zelfs ík het heb onthouden moet het wel memorabel zijn. Overigens lever ik als je het me morgen vraagt waarschijnlijk een compleet ander lijstje in.

5. La Plagne, 2002. Ik heb het niet gezien. In Engeland – waar ik destijds woonde – deden ze niet aan de Tour. Helemaal niet aan wielrennen eigenlijk, behalve als het op de baan was. Maar ik herinner me het telefoontje van mijn vader nog. Een nuchtere Groninger die struikelde over ‘Boogaards’, ‘gewonnen’, ‘bergetappe’ en ‘godverdomme wat mooi’. Dat dus.

4. De overwinning van Mark Cavendish op de Champs Elysées in 2010. Fietslengten. Een hele kopgroep paste er tussen. Maar het was vooral die meerijdende motard achter de hekken die het beeld onvergetelijk maakte.

3. Fabian Cancellara rijdt in 2010 in het geel en rijdt lek. Ondanks dat hij en z’n team wel weten dat ‘ie het geel gaat verliezen besluit hij in de afdaling nog wat tijd goed te maken. Alleen. Van bocht naar bocht. Van auto naar auto. Doodeng, maar omdat ik weet dat het goed afloopt kan ik er nu uren naar kijken. Respect voor de motor die hem volgt en de YouTuber die de muziek er onder monteerde. Pure schoonheid, in alle opzichten.

2. Doping? Who cares. De etappe van de wederopstanding van Floyd Landis staat in mijn geheugen gegrift. Als uit de dood opgestaan baant Landis zich een weg naar Morzine en pakt bijna alle tijd die hij de dag ervoor verloor terug. Constant een bidon in de hand. Als een bezetene water drinkend, maar vooral water over zich heen gooiend. Met recht episch.

1. De mooiste herinnering moet dan maar gewoon de eerste zijn. Ik was acht en het was de Tour van tachtig. Raleigh was oppermachtig, Joop won geel en Johan won wit. De beelden van die Tour staan hier en hier, het verhaal van die herinnering schreef ik al eerder op, hier.